Któż nie zna takich melodii jak "To Ostatnia Niedziela" czy "Tango Milonga". Zaryzykujemy, że wszyscy, łącznie z młodszym pokoleniem. Przeszły do kanonu muzyki rozrywkowej i zapewne pozostaną tam na zawsze. Ich autorem był Jerzy Petersburski, którego wspominamy z okazji kolejnej rocznicy urodzin.
Jerzy Petersburski urodził się 20 kwietnia 1895 r. w Warszawie jako syn Jakuba i Pauliny z Melodystów. Pochodził z rodziny muzyków - matka i siostra były pianistkami, brat Józef skrzypkiem, drugi brat - Stanisław - pianistą. Pierwsze nauki gry na fortepianie pobierał u matki, Pauliny. Po maturze studiował w Konserwatorium Muzycznym w Warszawie w klasie fortepianu u Aleksandra Michałowskiego. Studia ukończył w 1916 r. W 1920 r. wyjechał do Wiednia, gdzie studiował u prof. Arthura Schnabla grę na fortepianie, kompozycję i dyrygenturę.
Talent Jerzego Petersburskiego ocenił entuzjastycznie wybitny kompozytor operetek Emerich (Imre) Kalman, zachęcając młodego człowieka do zajęcia się muzyka rozrywkową. Przyszłość pokazała jak trafna była ocena Kalmana, który z czasem zaprzyjaźnił się z polskim muzykiem i kompozytorem.
Jerzy Petersburski współpracował również z kabaretami i teatrzykami - Miraż, Czarny Kot, Morskie Oko, Qui Pro Quo. Komponował przebój za przebojem. Dla Wery Bobrowskiej napisał "Już Nigdy", dla Hanki Ordonówny "Sam mi mówiłeś", dla Adolfa Dymszy "Ja i żonka ma", dla Ludwika Sempolińskiego "Cała przyjemność po mojej stronie", dla Toli Mankiewiczówny i Aleksandra Żabczyńskiego "Ty, miłość i wiosna".
W 1928 roku napisał dla Stanisławy Nowickiej przebój swego życia "Tango Milonga", który pod tytułem "Oh, Donna Clara" zdobył światową sławę. W 1936 roku napisał równie wielki przebój "To Ostatnia Niedziela". W związku ze wzruszającą muzyką Jerzego Petersburskiego jak i tekstem Zenona Friedwalda mówiącym o rozstaniu dwojga ludzi "To Ostatnia Niedziela" nazywana była tangiem samobójców. W 1936 roku otrzymał krzyż zasługi jako "pierwszy polski kompozytor, którego muzyka przekroczyła nasze granice".
W swoim dorobku Jerzy Petersburski miał też dwie operetki - "Kochanka z ekranu" oraz "Robert i Bertram". Napisał ponadto muzykę do czterech filmów - "Królowa przedmieścia", "Co mój mąż robi w nocy", "Szczęśliwa trzynastka" i "Uwiedziona". W Adrii król tanga - tak nazywano Petersburskiego - przez osiem lat występował z orkiestrą Gold and Petersburski. Piosenkę "Nie ja, nie ty" pod francuskim tytułem "Amour disait follie" śpiewała Edith Piaf.
Wiedeń, Związek Radziecki, Egipt, Brazylia, Argentyna - to kolejne miejsca, w których żył i tworzył. W Związku Radzieckim napisał kolejny wielki przebój "Niebieska chusteczka", która po wojnie zaczęła robić karierę międzynarodową - w 1945 roku została spopularyzowana we Francji pod tytułem "Le chale bleu", następnie w Anglii "Blue shawl" i Argentynie "El panuelo azul".
W rozgłośni radiowej w Kairze prowadził cykl audycji - Polskie Godziny. Tam również koncertował przed samym gen. Władysławem Sikorskim.
Jerzy Petersburski z rodzinąW Argentynie, gdzie spędził dwadzieścia lat, wraz z innymi zajęciami pełnił role kapelmistrza w Teatro El National w Buenos Aires, dyrygował m. in. "My Fair Lady". Piosenka Jerzego Petersburskiego "Wszystkie drogi prowadzą do Buenos Aires" zyskała tak ogromną popularność, że jedna z głównych rozgłośni radiowych tego miasta przyjęła początkowe takty tej piosenki jako sygnał radiowy.
Po śmierci żony - Marii z Minkowskich - w czasie trzęsienia ziemi w 1967 r., przeniósł się do Wenezueli. Dla uczczenia jej pamięci skomponował utwór "Płaczące pianino". U schyłku swego burzliwego życia, w 1967 roku wrócił do kraju. Ożenił się ze znaną śpiewaczką operową Sylwią Klejdysz.
Zmarł w Warszawie 7 października 1979 r.
JERZY PETERSBURSKI w DZIALE HISTORIA-KULTURA PAI
POLONIJNA AGENCJA INFORMACYJNA - KOPIOWANIE ZABRONIONE.
NAPISZ DO REDAKCJI - PODZIEL SIĘ WIADOMOŚCIĄ
Wyjątkiem jest uzyskanie indywidualnej zgodny redakcji, wówczas zgodnie z prawem autorskim należy podać źródło:
Polonijna Agencja Informacyjna, autora - jeżeli jest wymieniony i pełny adres internetowy artykułu
wraz z aktywnym linkiem do strony z artykułem oraz informacje o licencji.
Projekt w 2023 roku dofinansowany ze środków Kancelarii Prezesa Rady Ministrów
w ramach konkursu Polonia i Polacy za Granicą 2023
Publikacja wyraża jedynie poglądy autora/ów i nie może być utożsamiana z oficjalnym stanowiskiem Kancelarii Prezesa Rady Ministrów
